Pandemia sprawiła, że więcej czasu spędzamy w domu. Nagle wyhamował świat. Łatwiej jest nam siedzieć w domu, jeśli jest to nasza niczym nie wymuszona decyzja. Jeśli jest to narzucone, wtedy jest zdecydowanie trudniej. Do głosu dochodzi wtedy nasza natura. Jedni siedzą posłusznie myśląc: “no cóż”, inni szukają zajęć myśląc: “fajnie, ponadrabiam zaległości”, jeszcze inni buntują się, są pełni pretensji, niechęci, obwiniania itp. narażając się tym samym na różne skrajne emocje.
Ostatnio przeczytałam, że “pandemia to dobry czas, żeby przejść na filozofię akceptacji”. Nie masz co się buntować i wściekać. Nic nie wskórasz, masz do czynienia z czymś, co od ciebie nie zależy. Nauczenie się akceptacji (co nie znaczy obojętności) dla rzeczy, na które nie mamy wpływu jest miarą dojrzałości” – psycholog, Ewa Woydyłło-Osiatyńska. W tej sytuacji, czy chcemy, czy też nie, wszyscy przechodzimy wymuszony okolicznościami kurs akceptacji.
Oprócz próby akceptacji warto być świadomym, w jaki sposób radzę sobie w trudnych sytuacjach. Ważne jest uświadomienie sobie, jakie mamy zasoby, tzn. do kogo, bądź też czego możemy się odwołać lub zwrócić po pomoc. Zasobem może być rodzina, przyjaciele, życzliwi sąsiedzi. Zasobów możesz poszukać również w samym sobie. Mogą to być Twoje zainteresowania, które możesz rozwijać, Twoja kreatywność, Twoja umiejętność dzielenia się z innymi. Może to być mnóstwo rzeczy, o których na co dzień zapominasz lub je bagatelizujesz. Świadomość własnych zasobów jest bardzo ważna w każdej sytuacji.
Kiedy chcemy zrealizować jakieś postanowienie, albo kiedy najzwyczajniej w świecie jest nam trudno. Nasze wewnętrzne zasoby mówią nam też wiele o tym, jakim typem jestem (intelektualista, czuciowiec, wizjoner) i na co powinniśmy zwrócić uwagę w podtrzymaniu, bądź też odzyskaniu wewnętrznej stabilizacji.
Aby dowiedzieć się więcej na ten temat zachęcam Cię do przeczytania poniższego artykułu.
Pedagog – Marta Łyczkowska
