Dzisiaj 1 maja to dla młodego pokolenia wyczekiwany czas “wolności” na spotkania, wyjazdy i aktywne formy wypoczynku. Warto jednak zajrzeć w karty historii i zobaczyć jak dzień 1 maja spędzali nasi rodzice i dziadkowie.
Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, popularnie zwany Świętem Pracy lub po prostu 1 Maja.
W Polsce, jak i w większości krajów europejskich, Święto Pracy obchodzimy w dniu 1 maja już od 1890 roku. Święto to zostało wprowadzone w 1889 roku przez stowarzyszenie partii i organizacji socjalistycznych zwanych II. Międzynarodówką. Data została wybrana na 1 maja w celu upamiętnienia strajku robotników w Chicago, który odbył się w dniu 1 maja 1886 roku.
Święto Pracy zostało ustanowione świętem państwowym w Polsce od 1950 roku. Po II wojnie światowej było obchodzone bardzo hucznie. W okresie stalinowskim do obchodów szykowano się już w marcu. Organizowano pochody, wiece i spotkania, podczas których rozpowszechniano hasła o treści ideologicznej i politycznej – przez co Święto Pracy stało się symbolem Polski Ludowej.
1-majowy ceremoniał był widowiskiem zaprojektowanym z ogromnym rozmachem. Manifestanci kostiumem, rekwizytami i gestykulacją wskazywali wykonywany przez siebie zawód. Odgrywali rolę zbiorowego aktora: tworzyli żywe alegorie ideologicznych cnót i wartości.
